Μόλις που μπήκε ο Σεπτέμβρης...Κλείνω τα μάτια μου και σκέφτομαι το καλοκαίρι που σιγα σιγα φεύγει πίσω μου. Δεν θέλω να τ’ανοίξω γιατί ξέρω οτι τα πρώτα σύννεφα θ’ αρχίσουν να φαίνονται στον ουρανό...και δεν μ’αρέσει η σκέψη...με μελαγχωλεί. Προτιμώ να αναπωλήσω λίγο τις στιγμές που έφυγαν...Γιατί το καλοκαίρι μπορεί να κρατάει μονάχα 3 μήνες αλλά μας γεμίζει εικόνες για να περνάμε όλο τον επόμενο χειμώνα που θα έρθει...Όπως...
...τον ήλιο που σου καίει το δέρμα και όμως ατάραχος συνεχίζεις να κάθεσαι εκτεθειμένος χωρίς να σε νοιάζει...
...τα βράδια με φίλους σε ταβερνάκια ακούγοντας το κύμα να σκάει δίπλα σου νομίζοντας ότι σε λίγο θα έρθει να σου βρέξει τα πόδια κάτω απ’ το τραπέζι...
...τα βραδινά μπάνια σε κατασκότεινα νερά που δεν σε φοβίζουν γιατί σου δίνει κουράγιο η φωτιά που καίει δυνατά στην παραλία και σβήνει το απόλυτο σκοτάδι...
...τη θάλασσα που είναι ζεστή το απόγευμα, χορτασμένη απο τον ήλιο που ‘έπινε’ όλη μέρα...
...τις ερημικές παραλίες που ανακαλύπτεις με κάποιο φίλο και που νομίζεις ότι είστε οι πρώτοι που την αντικρίζετε...
...τις πέτρες που φαίνονται ξεκάθαρα στο βυθό της θάλασσας και σε κάνουν να χαζεύεις σαν μικρό παιδί και να σκύβεις να πιάσεις την πιο όμορφη...
...αλλά και τα μικρά βότσαλα στην παραλία που κρύβουν συχνά όμορφα σχέδια και σε κάνουν να τα χαρίζεις εκεί που αγαπάς...
...τις στιγμές ηρεμίας πάνω σε ένα φουσκωτό στρώμα που επιπλέει μονάχο του πάνω στο νερό, μακριά απ΄το πλήθος που κολυμπάει στριμωγμένα σην παραλία...
...ένα μεγάλο δέντρο στην τεράστια παραλία που θα σου προσφέρει την σκιά του όταν δεν θα βρίσκεις χώρο να κρυφτείς από το δυνατό ήλιο...
...τα φρέσκα φρούτα που σου φέρνουν μόλις τελειώσεις το φαγητό σου στην ταβερνούλα μαζί με ένα παγωμένο μπουκαλάκι ρακί...
...το τσούγκρισμα των ποτηριών στα τραπέζια και η ευχή που ακούγεται ομόφωνα απ’ όλα τα στόματα για καλό καλοκαίρι, σαν να είναι αυτό που όλοι επιθυμούν...
...το ελαφρύ αεράκι το βράδυ που σε κάνει να νιώθεις λίγο το κρύο της βραδιάς αλλά να μην θέλεις να το χαλάσεις φορώντας κάτι παραπάνω...απολαμβάνοντας το απλά σαν ένα φύσημα δροσιάς μετά τη ζέστη της ημέρας...
...το περπάτημα σε μια άδεια παραλία, δίπλα στην θάλασσα παρατηρώντας τις πατημασιές που αφήνεις πάνω στην άμμο...και προσπαθώντας να βάζεις τη πατούσα σου πάνω σ’ αυτήν που άφησε ο προηγούμενος που είχε περάσει από εκεί...
...τα βράδια που ξεμένεις μέσα στην πόλη και που αργά το βράδυ, όταν η κίνηση των αμαξιών έχει σταματήσει, το μόνο που ακούς είναι συζητήσεις να αντηχούν από διάφορα μπαλκονάκια που κάθονται παρεές και μιλάνε...
...τους ήχους από κιθάρες που μπορει ν’ ακούσεις κάποιο βράδυ γυρνώντας αργά στο σπίτι, να έρχονται από κάποια ταράτσα και απαλές φωνές να τραγουδάνε...
...το αίσθημα του να μπορείς να είσαι μέσα στο αυτοκίνητο με το παράθυρο ανοιχτό, τον αέρα να σου φυσάει δυνατά και να μην κρυώνεις αλλά να κλείνεις τα μάτια και να ανοίγεις το χέρι σου έξω από το παράθυρο νιώθοντας τον αέρα να στο κοντράρει συνεχώς και να περνάει μεθυστικά ανάμεσα από τα δάχτυλα σου...
...τα όμορφα καλοκαιρινά τραγούδια που θ’ ακούς κάποιο βράδυ στο ραδιόφωνο όταν θα έχεις ξαπλώσει στο δωμάτιο σου και η κουρτίνα της ανοιχτής μπαλκονόπορτας θα χορέυει στους ρυθμούς τούς...
...το κοίταγμα στα μάτια που το καλοκαίρι γίνεται όλο και πιο έντονο λες και κυνηγάς τον έρωτα...
...τον καλοκαιρινό έρωτα που θα σημαδέψει το καλοκαίρι σου και που θα τον σκέφτεσαι κάποιο κρύο βράδυ του χειμώνα...
...το κρύο ποτήρι κρασί που θα αφήσει λίγο νερό στο τραπεζάκι σου καθώς θα φεύγει η ψύχρα από πάνω του...
...το φεγγάρι του Αυγούστου που είναι πιο κόκκινο και πιο μεγάλο από ποτέ...και σε κάνει να το κοιτάς παγωμένος σαν να το βλέπεις πάντα για πρώτη φορά...
Γιατι το καλοκαίρι είναι η εποχή των αισθήσεων. Τότε που η όραση σου είναι πιο έντονη, η ακοή πιο δυνατή από τις μελωδίες ,η όσφρηση πλημμυρίζει από τις μυρωδιές των λουλουδιών που μόλις έχουν ανθίσει, η γεύση που δροσίζεται συνεχώς από το παγωμένο που ζητάς απεγνωσμένα...και η αφή που από μόνη της ξέρει να σε ταξιδεύει σε όλα αυτά που αγγίζεις και σε αγγίζουν κάθε καλοκαίρι που φεύγει. Κι όταν θα γεμίσεις πλέον από τέτοιες όμορφες εικόνες, θα μπορείς να υποδεχτείς το φθινόπωρο και το χειμώνα που θα έρθει, γιατί αυτές θα είναι οι εικόνες που θα σε ζεσταίνουν όταν πλέον οι μπαλκονόπορτες θα είναι κλειστές και μερικές φωτογραφίες στον τοίχο θα σου θυμίζουν αυτά που έζησες...
...τον ήλιο που σου καίει το δέρμα και όμως ατάραχος συνεχίζεις να κάθεσαι εκτεθειμένος χωρίς να σε νοιάζει...
...τα βράδια με φίλους σε ταβερνάκια ακούγοντας το κύμα να σκάει δίπλα σου νομίζοντας ότι σε λίγο θα έρθει να σου βρέξει τα πόδια κάτω απ’ το τραπέζι...
...τα βραδινά μπάνια σε κατασκότεινα νερά που δεν σε φοβίζουν γιατί σου δίνει κουράγιο η φωτιά που καίει δυνατά στην παραλία και σβήνει το απόλυτο σκοτάδι...
...τη θάλασσα που είναι ζεστή το απόγευμα, χορτασμένη απο τον ήλιο που ‘έπινε’ όλη μέρα...
...τις ερημικές παραλίες που ανακαλύπτεις με κάποιο φίλο και που νομίζεις ότι είστε οι πρώτοι που την αντικρίζετε...
...τις πέτρες που φαίνονται ξεκάθαρα στο βυθό της θάλασσας και σε κάνουν να χαζεύεις σαν μικρό παιδί και να σκύβεις να πιάσεις την πιο όμορφη...
...αλλά και τα μικρά βότσαλα στην παραλία που κρύβουν συχνά όμορφα σχέδια και σε κάνουν να τα χαρίζεις εκεί που αγαπάς...
...τις στιγμές ηρεμίας πάνω σε ένα φουσκωτό στρώμα που επιπλέει μονάχο του πάνω στο νερό, μακριά απ΄το πλήθος που κολυμπάει στριμωγμένα σην παραλία...
...ένα μεγάλο δέντρο στην τεράστια παραλία που θα σου προσφέρει την σκιά του όταν δεν θα βρίσκεις χώρο να κρυφτείς από το δυνατό ήλιο...
...τα φρέσκα φρούτα που σου φέρνουν μόλις τελειώσεις το φαγητό σου στην ταβερνούλα μαζί με ένα παγωμένο μπουκαλάκι ρακί...
...το τσούγκρισμα των ποτηριών στα τραπέζια και η ευχή που ακούγεται ομόφωνα απ’ όλα τα στόματα για καλό καλοκαίρι, σαν να είναι αυτό που όλοι επιθυμούν...
...το ελαφρύ αεράκι το βράδυ που σε κάνει να νιώθεις λίγο το κρύο της βραδιάς αλλά να μην θέλεις να το χαλάσεις φορώντας κάτι παραπάνω...απολαμβάνοντας το απλά σαν ένα φύσημα δροσιάς μετά τη ζέστη της ημέρας...
...το περπάτημα σε μια άδεια παραλία, δίπλα στην θάλασσα παρατηρώντας τις πατημασιές που αφήνεις πάνω στην άμμο...και προσπαθώντας να βάζεις τη πατούσα σου πάνω σ’ αυτήν που άφησε ο προηγούμενος που είχε περάσει από εκεί...
...τα βράδια που ξεμένεις μέσα στην πόλη και που αργά το βράδυ, όταν η κίνηση των αμαξιών έχει σταματήσει, το μόνο που ακούς είναι συζητήσεις να αντηχούν από διάφορα μπαλκονάκια που κάθονται παρεές και μιλάνε...
...τους ήχους από κιθάρες που μπορει ν’ ακούσεις κάποιο βράδυ γυρνώντας αργά στο σπίτι, να έρχονται από κάποια ταράτσα και απαλές φωνές να τραγουδάνε...
...το αίσθημα του να μπορείς να είσαι μέσα στο αυτοκίνητο με το παράθυρο ανοιχτό, τον αέρα να σου φυσάει δυνατά και να μην κρυώνεις αλλά να κλείνεις τα μάτια και να ανοίγεις το χέρι σου έξω από το παράθυρο νιώθοντας τον αέρα να στο κοντράρει συνεχώς και να περνάει μεθυστικά ανάμεσα από τα δάχτυλα σου...
...τα όμορφα καλοκαιρινά τραγούδια που θ’ ακούς κάποιο βράδυ στο ραδιόφωνο όταν θα έχεις ξαπλώσει στο δωμάτιο σου και η κουρτίνα της ανοιχτής μπαλκονόπορτας θα χορέυει στους ρυθμούς τούς...
...το κοίταγμα στα μάτια που το καλοκαίρι γίνεται όλο και πιο έντονο λες και κυνηγάς τον έρωτα...
...τον καλοκαιρινό έρωτα που θα σημαδέψει το καλοκαίρι σου και που θα τον σκέφτεσαι κάποιο κρύο βράδυ του χειμώνα...
...το κρύο ποτήρι κρασί που θα αφήσει λίγο νερό στο τραπεζάκι σου καθώς θα φεύγει η ψύχρα από πάνω του...
...το φεγγάρι του Αυγούστου που είναι πιο κόκκινο και πιο μεγάλο από ποτέ...και σε κάνει να το κοιτάς παγωμένος σαν να το βλέπεις πάντα για πρώτη φορά...
Γιατι το καλοκαίρι είναι η εποχή των αισθήσεων. Τότε που η όραση σου είναι πιο έντονη, η ακοή πιο δυνατή από τις μελωδίες ,η όσφρηση πλημμυρίζει από τις μυρωδιές των λουλουδιών που μόλις έχουν ανθίσει, η γεύση που δροσίζεται συνεχώς από το παγωμένο που ζητάς απεγνωσμένα...και η αφή που από μόνη της ξέρει να σε ταξιδεύει σε όλα αυτά που αγγίζεις και σε αγγίζουν κάθε καλοκαίρι που φεύγει. Κι όταν θα γεμίσεις πλέον από τέτοιες όμορφες εικόνες, θα μπορείς να υποδεχτείς το φθινόπωρο και το χειμώνα που θα έρθει, γιατί αυτές θα είναι οι εικόνες που θα σε ζεσταίνουν όταν πλέον οι μπαλκονόπορτες θα είναι κλειστές και μερικές φωτογραφίες στον τοίχο θα σου θυμίζουν αυτά που έζησες...
(αυτό το κείμενο γράφτηκε τον Σεπτέμβρη του 2004 αλλά συνεχίζει να περιγράφει τις καλοκαιρινές μου σκέψεις...)
κάλλια
11.09.08
2 σχόλια:
"Είναι κάποιες στιγμές που κάτι σε οδηγεί να πεις πως.. "Ναι!είμαι εδώ, ταξιδεύω σε αυτό το μονοπάτι της ζωής..όμως τί να τον κάνεις το δρόμο αυτό χωρίς παρέα;Χωρίς φίλους που να αξίζουν τον κόπο; χωρίς ανθρώπους που σε αφήνουν να ανταλλάξεις τις σκέψεις σου με τις δικές τους;Το δια ταύτα της ζωής... Μια τέτοια στιγμή είναι και αυτή εδώ, γιατί για ακόμη μια φορά αισθάνομαι τύχη μεγάλη που υπάρχεις στη ζωή μου, φίλη αληθινή,γεμάτη με σκέψεις, συναισθήματα εικόνες, έτοιμη να τα μοιραστείς...είμαστε όλοι μας άγγελοι με ένα μόνο φτερό και θα πετάξουμε μόνο αν αγκαλιαστούμε...Να ξέρεις πως θα είμαι πάντα εδώ να αγκαλιάζω τις σκέψεις σου, τις ιδέες σου και να χρωματίζω κι εγώ με τα δικά μου χρώματα τον όμορφο κόσμο που έχεις χτίσει μέσα σου..."
Ελένη
...Καλούς πλόες με όποιο τρόπο κι αν αποφασίζεις να κάνεις τα ταξίδια σου...Σημασία δεν έχει μόνο η Ιθάκη αλλά ο τρόπος που επιλέγεις να φτάσεις και η γοητεία της ίδιας της διαδρομής...Είναι σπουδαίο να μπορεί να ανακαλύψει κανείς διατυπωμένη με γραπτό τρόπο τη διαρκή ευαισθησία με την οποία έχει συνδέσει ένα πρόσωπο...Θα μπορούσα να πω πως ετούτο το μπλογκ είναι δικό σου κοιτώντας μόνο τις εικόνες που επιλέγεις ή τις λέξεις που χρησιμοποιείς...Κάλλια συνέχισε με τη γνωστή σου αγάπη για τις "λεπτομέρειες" των πραγμάτων να μας δείχνεις πως ίσως σ΄αυτές να βρίσκεται κι ο ίδιος ο Θεός (όποιον επιλέγει καθένας μας)...Με ένα άλλο τρόπο αυτό είχε πει κάποτε κι ο Mies Van de Rhoe,όσο κι αν μερικοί άργησαν πολύ να το(ν) καταλάβουν...Οdyss
Δημοσίευση σχολίου