Νίκος Μόσχος | στα όρια του αληθινού

Είναι τόσο ζωντανές που νομίζεις ότι οι φιγούρες αυτές θα σου μιλήσουν, θα σε αγγίξουν, που νομίζεις ότι είναι υπαρκτά πρόσωπα ..φίλοι, γνωστοί, οικογένεια. Είναι πρόσωπα τόσο εκφραστικά που σχεδόν καταφέρνεις να διαβάσεις τις σκέψεις τους…Η λεπτομέρεια στο πρόσωπο, στο σώμα , στα ρούχα αλλά ταυτόχρονα και η παραμόρφωση που αρκετές φορές σκόπιμα έχουν, σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι σε μια γωνιά του πίνακα και κοιτάς κρυφά παρακολουθώντας τη σκηνή να διαδραματίζεται μπροστά σου…σαν να ακούς τους διάλογους…σαν να τους δημιουργείς εσύ όπως θα ήθελες να είναι…

Τα χρώματα μουντά, σε αποχρώσεις του γκρι και του καφέ, θυμίζουν «βρώμικα» σκηνικά της καθημερινότητας μας, της κάθε ανυποψίαστης στιγμής μας. Το φόντο τις περισσότερες φορές δημιουργεί μία προοπτική ατμόσφαιρα, με τους τοίχους να γέρνουν προκλητικά λες και το δωμάτιο πολλές φορές αρχίζει να στενεύει, σαν να θέλει να καταπιεί αυτούς που το κατοικούν. Ένα παραπλανητικό βλέμμα σε κάθε γωνιά λες και κοιτάς μέσα από κάποιο περίεργο φακό, που παραμορφώνει ότι κρύβεται από πίσω. Ένας κόσμος ξεχωριστός, περίεργος αλλά τόσο κοντά στην πραγματικότητα, στα χρώματα που μας περιβάλλουν, στους ανθρώπους που μας περιβάλλουν…σαν να κρυφοκοιτάς από τις κλειδαρότρυπες άγνωστων ανθρώπων , παρακολουθώντας κάθε τους ασήμαντη και σημαντική στιγμή.

Είναι ο κόσμος του Νίκου Μόσχου, ενός νέου καλλιτέχνη που είμαστε πολύ τυχεροί που μπορούμε να λέμε ότι είναι Ηρακλειώτης. Τα χέρια του Νίκου ήταν τα χέρια που αναπαράστησαν τα χέρια του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου στην ταινία Ελ Γκρέκο και έργα του, αντίγραφα από πίνακές του Ελ Γκρέκο φιλοξενούνται εδώ και δύο εβδομάδες περίπου στην μόνιμη έκθεση αφιερωμένη στον Δομήνικο Θεοτοκόπουλο στην Πύλη Βηθλεέμ. Ένας νέος καλλιτέχνης, με ένα πολύ ξεχωριστό ύφος που κάνει τη δουλειά του αναγνωρίσιμη και ξεχωριστή. Μία φορά αν δεις τη δουλειά του Νίκου Μόσχου, μπορείς πάντα να την ξεχωρίζεις ανάμεσα σε όσες και να την εκθέσουν…και πάντα θα νιώθεις ότι θες να την αγγίξεις, σαν να είναι πίνακες τρισδιάστατοι, για να βεβαιωθείς ότι αυτό που βλέπεις δεν είναι αληθινό και ότι οι φιγούρες δεν είναι έτοιμες να βγουν από μέσα και να αρχίσουν να τρέχουν δίπλα σου.

Mια ζωγραφική που σε κάνει να την κοιτάς… να σταματάς…να πλησιάζεις τον πίνακα…να απομακρύνεσαι λίγο ξανά…να σκέφτεσαι…να θυμάσαι ίσως…και να κοιτάς κάθε της εκατοστό που έχει πάντα κάτι καινούργιο να σου δώσει.

http://www.nikosmoschos.gr/