Caixa Forum | σεβασμός του σήμερα στο χθες

Με εντυπωσίασε από την πρώτη στιγμή που ψάχνοντας τυχαία στο ίντερνετ, σε μία από αυτές τις ατέλειωτες ώρες «σερφαρίσματος» στην πληθώρα πραγμάτων που συμβαίνουν γύρω μας στην παγκόσμια αρχιτεκτονική, έπεσα πάνω σε μία φωτογραφία… Εντυπωσιάστηκα από μία πρωτότυπη μεταλλική προσθήκη πάνω σε ένα παλιό κτίριο. Μία από τις επεμβάσεις που σε κάνουν να το κοιτάς με τις ώρες, να θες να ψάξεις να βρεις φωτογραφίες από κάθε πλευρά που θα σου εμφανίζει κάθε κρυφό σημείο και σε κάνει να σκέφτεσαι πότε θα μπορούσε να είναι ένα επόμενο ταξίδι με προορισμό τη Μαδρίτη.

Ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο (ο άλλοτε κεντρικός σταθμός παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας- Central Eléctrica del Mediodía), ένας μεταλλικός όγκος που μοιάζει να έχει αγκαλιάσει από ψηλά το κτίριο, να το προστατεύει και να το φέρνει στην σημερινή σύγχρονη εποχή, ένας «φυτεμένος» τοίχος στο γειτονικό κτίριο και δύο σπουδαίοι Ελβετοί αρχιτέκτονες οι Jacques Herzog και Pierre de Meuron.

Το κτίριο είναι το Caixa Forum Madrid, ένας πολυχώρος πολιτιστικών δρώμενων συνδεόμενων με διάφορες μορφές τέχνης και φιλοξενώντας εκθέσεις, συναυλίες, προβολές ταινιών, εκπαιδευτικά προγράμματα… ένα κτίριο για τους art lovers και για όσους θέλουν να έρθουν κοντά στην τέχνη. Το κτίριο από μόνο του αποτελεί όμως πόλο έλξης για τον κάθε περαστικό Μαδριλένιο ή επισκέπτη αυτής της πόλης και βρίσκεται στην καρδιά του πολιτιστικού τμήματος της Μαδρίτης, πολύ κοντά στο Μουσείο Prado. Ένα από τα «μαγικά» σημεία του κτιρίου είναι το γεγονός ότι μοιάζει να αιωρείται καθώς δεν είναι πολύ ευδιάκριτα τα σημεία στα οποία πατάει στη γη όλο αυτό το οικοδόμημα. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ένας σκεπασμένος χώρος εισόδου, σκίασης…σαν μια μυστική στοά που σιγά σιγά μας οδηγεί στο εσωτερικό του κτιρίου. Παράλληλα ο κάθετος «πράσινος τοίχος» που καλύπτει το διπλανό κτίριο προσδίδει ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον και καταφέρνει να καλύψει μια ίσως αδιάφορη όψη του γειτονικού κτιρίου που μπορεί να αλλοίωνε την συνολική εικόνα του Caixa Forum. Ο τοίχος αυτός έγινε σε συνεργασία με τον βοτανολόγο Patrick Blanc και σύμφωνα με τον Jacques Herzog αποτελεί « μία σύνδεση με τον Βοτανικό Κήπο και τον περιβάλλοντα χώρο του Paseo del Prado».

« Το μοναδικό υλικό από τον παλιό ηλεκτρικό σταθμό το οποίο μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε ήταν το κέλυφος από τούβλο. Για να συλλάβουμε την ιδέα των νέων αρχιτεκτονικών στοιχείων που έπρεπε να εισάγουμε σε αυτό το έργο και για να το πραγματοποιήσουμε έπρεπε να ξεκινήσουμε με μία χειρουργική επέμβαση διαχωρίζοντας και αφαιρώντας την βάση και τα μέρη του κτιρίου τα οποία δεν χρειάζονταν πλέον. Αυτό δημιούργησε ένα καινοφανή και εντυπωσιακό προοπτικό το οποίο άμεσα έλυσε ένα μέρος των προβλημάτων που είχαν δημιουργηθεί εξαιτίας της τοποθεσίας.

Η αφαίρεση της βάσης του κτιρίου δημιούργησε μία καλυμμένη πλατεία κάτω από το τούβλινο κέλυφος που κάνει το κτίριο να μοιάζει πως αιωρείται πάνω από το επίπεδο του δρόμου. Αυτός ο χώρος κάτω από το CaixaForum προσφέρει σκιά στους επισκέπτες που θέλουν να γνωρίσουν το κτίριο αλλά την ίδια στιγμή αποτελεί και την κεντρική είσοδο.

Προβλήματα όπως η στενότητα των περιφερειακών δρόμων, η τοποθέτηση της κύριας εισόδου, και η αρχιτεκτονική ταυτότητα αυτού του ινστιτούτου σύγχρονης τέχνης θα μπορούσαν να λυθούν μονάχα με μια πολεοδομική και γλυπτική χειρονομία.»

Herzog & de Meuron

Είναι μία από τις φορές που ένα κτίριο μπορεί πραγματικά να γίνει ένας λόγος για ταξίδι, μια προσμονή και μια ελπίδα ότι το παλιό και το νέο μπορούν να συνταξιδεύουν χωρίς να κλέβει το ένα από την ομορφιά του άλλου…ραντεβού στη Μαδρίτη λοιπόν…