Θέλω χρώμα...χρώμα να καλύπτει τους τοίχους, τα παλιά παράθυρα, τ' ανοίγματα που φοβάσαι να κοιτάξεις μέσα γιατί δεν ξέρεις που οδηγούν...θέλω παραμύθια να ξετυλίγονται μπροστά μου ενώ περπατάω στο δρόμο και εικόνες να μου τραβάνε για λίγο το βλέμμα από το γκρίζο που νομίζω ότι έχει γεμίσει τις κόρες των ματιών μου.
Ευτυχώς υπάρχουν οι άνθρωποι που φροντίζουν γι αυτό...είτε εσκεμμένα είτε μετά από παραγγελία...και τους ευχαριστώ γιατί έχουν ομορφύνει τον ορίζοντα των πόλεων, τον ορίζοντα της χαμένης μου ματιάς όταν οι σκέψεις με παρασύρουν και το βλέμμα στοχεύει μακριά.
[έργα του Αλέξανδρου Βασμουλάκη στους δρόμους της Αθήνας]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου