Οι φωτογραφίες τους παραπέμπουν σε σκηνές βωβού κινηματογράφου του περασμένου αιώνα. ..
Το θέμα τους χάνεται μεταξύ του αληθινού και του φανταστικού μας κόσμου…
Στιγμές σουρεαλισμού μπλεγμένες με σκέψεις και κρυφές ελπίδες…
Χρώματα που χάθηκαν στο ξεχασμένο φιλμ που έμεινε μέσα στο συρτάρι…
Σκηνικά ενός ονείρου ή μίας επιθυμίας…
Ένας κόσμος καλύτερος ή μία ουτοπία…
Όλα αυτά μπορεί κανείς να τα νιώσει μέσα από τους φωτογραφικούς "πινάκες" των Robert και Shana ParkeHarrison. Το project τους με τίτλο The Architect’s Brother με ταξίδεψε …ελπίζω και εσάς…
Suspended field (Θα σώσω κομμάτι κομμάτι ότι μπορώ...)
Cloudcatcher (Λατρεύω τον τίτλο …θα ήθελα να ήμουν κι εγώ ένας από αυτούς…)
Flying Lesson (Θα με πάρετε μαζί σας εκεί ψηλά;)
Cloud Cleaner (Όταν ήμουν παιδί κοιτούσα τα σύννεφα και σκεφτόμουν ότι αν είχα μία σκάλα πόσο ψηλά θα έφτανε για να ανεβώ στα σύννεφα;
…αλήθεια το έκανα…)
Garden of Selves (...και ο προσωπικός μας χώρος όλο και μικραίνει…)
Suspension (Ας αφήσουμε τα σύννεφα εκεί ψηλά …είναι από τα λίγα πράγματα που έχουν μείνει άθιχτα να μας ακολουθούν και να τα ακολουθούμε…)
Forestbed (…και αν δεν μπορούσα να κοιμάμαι πάνω στα σύννεφα …ας κοιμόμουν τουλάχιστον πάνω από τα δέντρα…)
Pollination (...και να φτάνουν «μουσαφίρηδες» στο πρόσωπο μου που θα τους έχει ταξιδέψει ο άνεμος…)
Οι φωτογραφίες αυτές συντέθηκαν το 2000 από τους καλλιτέχνες και το βιβλίο τους μπήκε στη λίστα τον Times σαν ένα από τα 10 καλύτερα φωτογραφικά λευκώματα της χρονιάς. Το ζευγάρι προσπαθεί, μέσα από μεταφορικά νοήματα να δείξει την εικόνα του κόσμου μας και πώς αυτός αλλοιώνεται σιγά σιγά.
Μία μονοχρωματική, μελαγχολική και ποιητική διήγηση…
(Τα σχόλια στις παρενθέσεις ήταν σκέψεις της στιγμής για να συνοδεύουν τις φωτογραφίες τους που εμένα με ταξίδεψαν…)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου