Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Luxury vs Architecture

Τελικά τι μας εντυπωσιάζει περισσότερο;

Αυτό που είναι ακριβό ή αυτό που είναι όμορφο;

Δυστυχώς στις μέρες τείνουμε να παρασυρόμαστε και να θεωρούμε όμορφο και καλαίσθητο κάθε τι υπερβολικό και ακριβό που γίνεται.

Αυτές οι δύο έννοιες όμως δεν συμβαδίζουν πάντα, και σίγουρα δεν είναι το χρήμα που δίνει σε κάτι αξία.

Αφορμή για ένα τέτοιο προβληματισμό μου έδωσαν οι φωτογραφίες ενός πολυτελούς ξενοδοχείου που πέτυχα στο ίντερνετ. Οι εικόνες που θα ακολουθήσουν παρακάτω είναι από το υπερπολυτελές ξενοδοχείο Marina Bay Sands στην Σιγκαπούρη.

Αρχικά μου τράβηξε την προσοχή το σχήμα του ξενοδοχείου και αυτός ο πελώριος όγκος που συγκρατούν οι 3 πύργοι. Θεωρείται το πιο ακριβό ξενοδοχείο που έχει κτιστεί μέχρι σήμερα και περιέχει μέσα μία ατελείωτη λίστα από δραστηριότητες. Το πιο εντυπωσιακό απ’ όλα είναι η πισίνα που βρίσκεται στο ψηλότερο μέρος του ξενοδοχείου στον περίεργο αυτό όγκο που θυμίζει βάρκα.

Αυτό που έχω να παρατηρήσω είναι το πόσο αδιάφορη και καθόλου καλαίσθητη είναι η αρχιτεκτονική αυτού του κτίσματος. Και έχει τελικά νόημα να αλλοιώνεται ο ήδη επιβαρημένος ορίζοντας της Σιγκαπούρης με τέτοια έργα; Για ποιο λόγο; Για να κάνουν κάποιοι μπάνιο κοιτώντας τους ουρανοξύστες της Σιγκαπούρης από ψηλά και εισπνέοντας όλη της την ρύπανση; Κι αν τελικά καταλήγουμε στο να δημιουργούμε τέτοια υπερμεγέθη κτίσματα, μήπως πρέπει να σκεφτόμαστε περισσότερο την αρχιτεκτονική και την αισθητική μας;

Αυτό δυστυχώς που μας τραβάει πάντα είναι το διαφορετικό, το εντυπωσιακό, το ακριβό, αυτό που ίσως δεν έχει κάνει κανείς άλλος πριν από εμάς…

Είναι αυτό όμως η ευτυχία της ζωής;

Σας αφήνω να κρίνετε…

Εγώ πάντως θα προτιμούσα να κολυμπάω σε κάποια από αυτές τις παραλίες της Σιγκαπούρης, χωρίς τεράστιους πύργους απέναντι μου και χωρίς να νιώθω ότι κολυμπάω 200 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας…

Εσείς;

Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

Archive-Τhe empty bottle


The colours run away as the sun fades the day,
I find it so hard to find the right words to say,
I know that when I have to leave and close it all down,
I'm losing everything that you have made me.

Let the sea roll over me and wash me away,
let me slide deep beneath this crushing blue,
the light in the night and the stars on your face,
you are everything that surrounds me in this place,
I am the hollowness the empty bottle at the end
I am the falling part playing at pretend,
I want that feeling back deep inside my heart.

Lay down these feelings push them all aside,
crawl out into the light my love I cannot hide,
searching for togetherness on the other side,
a thousand bullet holes this love cannot die,
I am the hollowness the empty bottle at the end,
I am the falling part playing at pretend
I want that feeling back deep inside my heart.