Όταν ξύσεις τον τοίχο δεν ξέρεις ποτέ τι θα βρεις από κάτω…
Χρώματα, διαφορετικά υλικά, κρυμμένες στιγμές και κρυμμένοι ήχοι μέσα του…
Δεν είναι απλά σαν να ζωγραφίζεις πάνω σε κάτι παλιό.
Αυτό τα σβήνει όλα…
Το παλιό δεν είναι πλέον ορατό και το νέο αρχίζει και μετράει ώρες, μέρες, ίσως και μήνες ή και χρόνια μέχρι να έρθει ένα νέο χρώμα, ένα νέο σχέδιο να τα πλακώσει όλα από πάνω….μια νέα έμπνευση…
Ο Vhils όμως καταφέρνει το διαφορετικό.
Δημιουργεί κάτι καινούργιο, φέρνοντας στην επιφάνεια το παλιό.
Αυτό το ανακάτεμα του παρελθόντος, με το παρόν …δημιουργεί εικόνες που σίγουρα είναι εκεί για να μείνουν.
Λατρεύω την τέχνη του νέου πορτογαλέζου street artist γιατί αντί για πινέλο χρησιμοποιεί τρυπάνι …αντί για καμβά χρησιμοποιεί ένα παλιό φθαρμένο τοίχο …ή καμιά φορά τον δημιουργεί και από το μηδέν..απλά και μόνο για να τον φθείρει…
Φθορά …η λέξη που περιγράφει απόλυτα την τέχνη του Vhils …
Φθορά που γεννάει όμως πρόσωπα που τραβούν το βλέμμα σου σε τοίχους και σημεία που ποτέ πριν δεν θα κοιτούσες.
Φθορά που ξαναγεννάει ξεχασμένα μέρη, ξεχασμένες στιγμές…
Η ιδέα του street art ξεφεύγει από το τη συμβατική ζωγραφική πάνω σε ένα τοίχο με σπρέι και πινέλα και γίνεται χαρακτική μεγάλης κλίμακας. Η ιδέα του να χαράξεις τον τοίχο αντί να τον καλύψεις με χρώμα με ενθουσιάζει, γιατί χαράζοντας… τα βάζεις με την ιστορία …και αυτό από μόνο του είναι πιο συναρπαστικό απ’ το απλά να την καλύπτεις.
Ο Alexandre Farto, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, επεξεργάζεται και άλλα υλικά πέρα από τις επιφάνειες παλιών και εγκαταλελειμμένων κτιρίων. Στο site του, και σε όσα αναφέρονται σε αυτόν, μπορώ απλά να χαθώ με τις ώρες κοιτώντας τα υπερμεγέθη πορτραίτα του να «ομορφαίνουν» ανυποψίαστες γωνιές.
Πόσο απλές μπορεί να είναι οι σκέψεις γενικά που θα γεννήσουν ξεχωριστές ιδέες…
Και πόσο ξεχωριστοί μπορεί να είναι αυτοί που τις πραγματοποιούν…
Ο Vhils με έκανε σίγουρα να δω τους ρημαγμένους αυτούς τοίχους σαν μία απέραντη «έκθεση δρόμου» απλωμένη σε όλες τις πόλεις από τις οποίες πέρασε…
υ.γ. εύχομαι μια μέρα σε κάποιο ταξίδι μου, περπατώντας αμέριμνα, να συναντήσω ένα από τα «χαραγμένα» του πορτραίτα.
http://www.alexandrefarto.com/
2 σχόλια:
...H γλυκιά ζέστη του Αυγούστου εμπνέει...Μπράβο για τη μοναδική σου εσωτερική όραση που σου επιτρέπει να ανακαλύπτεις τις κρυμμένες αξίες που κρύβονται κάτω από τη φλύαρη -καμιά φορά- πατίνα των χρόνων...Μόνο όσοι μπορούν να δουν βλέπουν, μερικοί απλώς κοιτάζουν και οι περισσότεροι ίσως να μη στρέψουν ποτέ το βλέμμα...Μας δίνεις κουράγιο...Να γράφεις πότε πότε...Ο.
Όποιος θέλει να δει,βλέπει..! Αρκεί να έχει τα μάτια του ανοιχτά (της ψυχής κυρίως) και να θέλει πολύ να δει! Να το λαχταρά!
Εσύ διαθέτεις ευαισθησία μπόλικη και γεμάτη γαλήνη... Κάτι τέτοιες εικόνες περιμένουν για να την "ταράξουν" και να δώσουν ώθηση στο χέρι σου να εκφραστεί με τέτοιο τρόπο..!Να'σαι πάντα καλά και με τέτοια όραση πάντα!(Εσωτερική και εξωτερική!)
Δημοσίευση σχολίου